شيشه زيستي يک ماده زيست فعال است که با تشکیل پیوند با بافت سخت استخوان سبب ایجاد پاسخ بيولوژيکي مناسب از طرف بافت مي‌شود. اين ترکيبات عمدتاً در تعمير و بهبود بافت‌هاي تخريب شده استخوان بکار مي‌روند. ويژگي منحصربه‌فردي که شيشه‌هاي زيستي را از ديگر سراميک‌هاي زيست فعال و شيشه-سراميک‌ها متفاوت مي‌کند، کنترل خواص شيميايي اين ترکيبات است. درصدهاي ترکيبي مختلفي از اکسيدهاي کلسيم(CaO)، سيليسيم(SiO2) و فسفر(P2O5) انواع متنوعي از شيشه‌هاي زيست فعال را تشکيل مي‌دهند که بسته به درصد حضور اين اکسيدها، شيشه زيستي قادر به اتصال با انواع بافت‌هاي نرم و سخت بدن بدون تشکیل بافت فيبري خواهد بود. در محل تماس سطح شيشه زیستی و بافت بدن، لايه‌اي فعال تشکيل مي‌شود که منجر به ايجاد پيوند در فصل مشترک بين شيشه و بافت خواهد شد. حضور فاز شيشه¬اي زيست فعال پاسخ سريع‌تر بدن را در ترمیم و ايجاد پيوند با استخوان به همراه دارد. نتايج تحقيقات پژوهشگران شرکت نيک سرام رازي بر روي تركيبات مختلف شيشه‌هاي زيست فعال (45S5,58S,63S) نشان داده است كه استفاده از شیشه زیستی به عنوان كاشتني در بدن، هيچ گونه تأثير سمي موضعي يا سيستمي نداشته و آماس و التهابي در بدن به دنبال نخواهد داشت. اين ماده مي‌تواند تثبيت هر چه سريع‌تر كاشتني¬هاي استخواني و دنداني و كاهش زمان درمان را به همراه داشته باشد. نتايج بررسي پودر بيوگلاس توليدي شرکت نيکسرام رازي از لحاظ مشخصه يابي و ارزيابي زيستي در ادامه آمده است.
الگوي پراش پرتوايکس (XRD) از پودر شیشه زیست فعال(بیوگلاس)
تصویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) از پودرشیشه زیست فعال(بیوگلاس)
تصوير ميکروسکوپ الکتروني عبوري (TEM) از نانو پودر شيشه زيست فعال(بيوگلاس).
تصوير راديوگرافي (راديولوژي) استخوان ميزبان در هفته دوم پس از کاشت. از بالا به پايين: 1- نانو بيوگلاس، 2- ميکرو بيوگلاس.
و 3-هيدروکسي آپاتيت.
مقطع بافتي استخوان ران خرگوش، پس از 42 روز كاشت شیشه زیست فعال(بیوگلاس)
